Πολλά και ποικίλα έχουν συμβεί στην μπλογκόσφαιρα τα τελευταία τρία χρόνια που έχουν σημείο αναφοράς την Ερμιονίδα. Σύμφωνα με τους επαϊοντες είμαστε μια ιδιαίτερα ζωηρή και ανήσυχη γειτονιά. Αρκετά πολυπληθής για τα δεδομένα του τόπου μας. Ο όρος γειτονιά, χαρακτηρίζει απόλυτα αυτό που συμβαίνει στα μπλογκς.
Μπορεί να άδειασαν οι δρόμοι από γειτόνισσες που καθημερινά επικοινωνούσαν μεταξύ τους αλλά και με τους περαστικούς, καθισμένες σε χαμηλά σκαμνιά. Άνοιξαν όμως του κόσμου τα παράθυρα. Και τι παράθυρα! Με θέα σε όλη την υφήλιο.
Είναι εκπληκτικό να διαπιστώνεις ότι η εικόνα σου και τα γραπτά σου ενδιαφέρουν και παρακολουθούνται από κατοίκους όλων των ηπείρων.
Και ευτυχώς, στον μπαξέ της γειτονιάς μας, έχουμε από όλα. Αφίξεις και αποχωρήσεις, υπερδραστηριότητα αλλά και τεμπελιά, ικανοποίηση και γκρίνια, διασταυρούμενα πυρά και ειρωνείες σοβαρότητα και φαιδρότητα, χιούμορ αλλά και χυδαιότητα, πολυλογία και λακωνικότητα. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι ο καθένας από εμάς έχει την ατομικότητά του τον χαρακτήρα του τις προτιμήσεις του, τις αδυναμίες του.
Και όπως γράφω στο παράθυρό μου αδυναμία μου είναι η ενασχόληση με τα κοινά.
Θα προσπαθήσω από σήμερα μια και είναι η αρχή για πολλά, να μεταφέρω σε σας αυτά που ακούω και βλέπω στον αξιολάτρευτο και τόσο ταλαιπωρημένο και πληγωμένο από εμάς μικρό μας τόπο.
Αυτά που βλέπω και ακούω από την καλή και την ανάποδη όμως. Γιατί πολλές φορές η ανάποδη είναι αυτή που καθορίζει την καλή.
Κορυφαία γεγονότα της χθεσινής ημέρας η ανάδειξη των αρχών του τόπου. Στο Δήμο και στις Δημοτικές Κοινότητες.
Απόλυτα σωστή και σύμφωνα με την βούληση των δημοτών η εκλογή των προεδρείων των Δημοτικών Κοινοτήτων.
Μπράβο στους Πορτοχελιώτες που με πνεύμα συνεργασίας, συναίνεσης, εμπιστοσύνης στους συνεργάτες και σεβόμενοι την λαϊκή ετυμηγορία, ομόφωνα εξέλεξαν τους κκ. Κόκκαλη και Παπαστεργίου ως Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Κοινότητας.
Ερωτηματικά δημιουργούν για τον σκοπό που θέλησαν να εξυπηρετήσουν, οι καθόλα σύννομες, αλλά εκ προοιμίου καταδικασμένες σε αποτυχία, υποψηφιότητες των κκ Γαλανόπουλου στο Κρανίδι, Δάγκλη και Μέξη στην Ερμιόνη.
Η εμπειρία του Γιάννη Κρητσωτάκη ως προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιόνης, αλλά και η επαφή του Γιάννη Αραπάκη με την Ερμιονίτικη κοινωνία, είναι στοιχεία που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας για την Κοινότητα.
Με ενθουσιάζει το γυναικείο δίδυμο στο Κρανίδι. Η νεαρή Δήμητρα Μονά μέχρι τώρα, έχει δείξει εκτός από γνώσεις, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Μαζί της η Κατερίνα Αυδούλη-Λυκουριώτη πιο έμπειρη, με την ευγένεια και ηρεμία της, πιστεύω ότι θα βάλλουν το χεράκι τους για ένα εκ βάθρων νοικοκύρεμα της πόλης.
Κυρίες μου, μπορείτε και πρέπει να πετύχετε. Είστε το στοίχημα για τον γυναικείο πληθυσμό του Δήμου. Θεωρείστε την βοήθεια πολλών γυναικών στο Κρανίδι δεδομένη. Προσωπικά όποτε το θελήσετε είμαι στην διάθεσή σας.
Μετά από οκτώ χρόνια παρουσίας μου στο Δημοτικό Συμβούλιο ως μέλος, παρακολούθησα χθες το Κρανίδι την πρώτη συνεδρίαση ως δημότης και θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου.
Αρχικά γνωρίζοντας το πρόβλημα στάθμευσης αυτοκινήτου κατηφόρισα πεζή προς το Δημαρχείο. Λίγο όμως η βροχή, πολύ η ολισθηρότητα του δρόμου, κατιτίς η έλλειψη μεταλλικού στηρίγματος, με μια μεγαλοπρεπή τούμπα έκανα τεστ ποιότητας του οστικού μου συστήματος. Ευτυχώς πέρασα σχεδόν αλώβητη, με εξαίρεση τον αριστερό καρπό. Μικρή ζημιά για φανατικό δεξιόχειρα.
Η εικόνα μέσα, γύρω αλλά και πέρα από το Δημαρχείο ως λίθοι και πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένα. Αυτοκίνητα χύμα,Δημοτικοί σύμβουλοι, υπάλληλοι και δημότες, καθιστοί και όρθιοι, στην αίθουσα, στα διπλανά γραφεία, στην αυλή, στα σκαλιά. Συνθήκες πραγματικά απαράδεκτες για δήμο που σέβεται τους αιρετούς αλλά και τους δημότες.
Και όλα αυτά για τα καπρίτσια του κ.Σφυρή. Κατανοώ απολύτως τον κ.Δήμαρχο και κ.κ.δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας να προσπεράσουν και να αγνοήσουν τις μικρότητες που διακατείχαν και πολλαπλασιάσθηκαν και διατρανώθηκαν μετά την εκλογική ήττα τον τέως κ.Δήμαρχο.
Σεβαστη η βούληση τους να προχωρήσουν γρήγορα στην ουσία και στο έργο τους και να υποχωρούν προκειμένου να μην καθυστερήσουν ασχολούμενοι με την ερμηνεία των νόμων και εγκυκλίων.
Δεν είναι όμως δυνατόν με επίφαση νομιμότητας και εκμεταλλευόμενος την ασάφεια του Καλλικράτη να μας ταλαιπωρεί όλους μεν, να φορτώνει δε στο Προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου ανθρώπους, που εκμεταλλευόμενοι το αξίωμά τους ξεπέρασαν την παρατυπία και πέρασαν στο μη σύννομο.
Κύριοι, καταλάβετέ το. Οι εμπειρίες του κ,Σφυρή από την επαφή του με τον νόμο περιορίζονται στα στενά όρια του Πολεοδομικού Γραφείου Κρανιδίου και στην μέχρι τώρα λειτουργία του.
«Τυφλός τα τ’ώτα τον τε νούν τα τ’όμματα», μαθαίναμε εμείς του «εξήντα» οι μαθητές.
Πως λοιπόν να κατανοήσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν;
Πως είναι δυνατόν να ερμηνεύσει αυτά που οι νόμοι και οι εγκύκλιοι επιτάσσουν;
Πιστεύετε ότι μπορεί να ερμηνεύσει τους νόμους επειδή επεδείκνυε την έκδοση του Καλλικράτη;
Ακούσαμε από το στόμα του διάφορα σοφά. Αγνοεί ακόμη, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης με την τοπική αυτοδιοίκηση,τι είναι εγκύκλιος.
Τυχαίο ήταν που ο εμπειρότερος των Δημοτικών Συμβούλων της μειοψηφίας, όταν ο κ.Σφυρής αγόρευε, θαύμαζε πότε το ταβάνι, πότε τα φωτιστικά και πότε τους τοίχους; Με αυτά που άκουγε κάτω από το τραπέζι ήθελε να μπεί, αλλά δεν χωρούσε ο άνθρωπος.
Απευθύνθηκε με θράσος στο Συμβούλιο και είπε ότι σέβεται τον νόμο και ήταν και θα είναι τυπικός.Και καλά εμείς δεν είχαμε λόγο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι του προηγούμενου δημοτικού συμβουλίου ξέχασαν την συμπεριφορά,τις πρακτικές και τα ψέμματα του κ.Σφυρή κατά την θητεία του;
Και καλά, πού ήταν ο νόμος και ο τύπος τέσσερα χρόνια τώρα και δεν είχαν συναντηθεί με τον κ.Σφυρή;
Πού ήταν όταν συγκαλούσε διά της προσκλήσεώς του το δημοτικό συμβούλιο, όταν έδινε εντολές για κατασκευή έργων χωρίς σχετικές άδειες, όταν έκανε έργα χωρίς μελέτες, έργα χωρίς σαφή ιδιοκτησία, όταν πλήρωνε εικονικά έργα, όταν γίνονταν έργα από τρίτους χωρίς ανάθεση;
Πού ήταν ο νόμος όταν ασκούσε διοίκηση στο δήμο από το ιδιωτικό του γραφείο επισκεπτόμενος ελάχιστες ώρες την εβδομάδα το Δημαρχείο; Όταν μετακινούσε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Δημάρχου, που το κατάντησε κουδουνίστρα, για προσωπική και επαγγελματική χρήση;
Όταν επί τρεις και πλέον μήνες νανουριζόταν με τον ήχο των καλουπωμάτων στον Μυτιληναίο; Όταν κάποια εκατομμύρια έκαναν φτερά από τα ταμεία και των δύο δήμων, σχετικά με την εισφορά γης για την εκτός σχεδίου δόμηση των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων;
Μα πού είχε κρυφτεί (ο νόμος), όταν κατασκευάζονταν μόλοι, όταν γίνονταν περιφράξεις και κλείνονταν παραλίες, όταν οι ρεματιές και οι λόφοι γίνονταν γήπεδα, όταν οι πλαγιές ισοπεδώνονταν, όταν οι μάντρες εξαφάνιζαν από τα μάτια μας την θάλασσα;
Πού ήταν ο νόμος στην αντιμετώπιση των προβλημάτων στην ΔΕΣΦΑΚ.;
Όσο για τον τύπο στην ιεράρχηση των έργων όλα μια χαρά. Βόλεψε κατά προτεραιότητα με δρόμους, έργα και παντός είδους εξυπηρετήσεις, υπαλλήλους του, συνεργάτες, πελάτες, κουμπάρους.
Με την σειρά τους οι αντιδήμαρχοι και λοιποί θεσμικοί και εξωθεσμικοί παράγοντες εαυτούς, ενοικιαστές, ψηφοφόρους της τελευταίας στιγμής, φίλους και λοιπούς συγγενείς.
Πού ήταν ο νόμος όταν συμμετείχε στην επιτροπή διαγωνισμού για το έργο της αποχέτευσης, όταν επέμενε στον ορισμό της Τ.Υ.Δ.Κ. ως Διευθύνουσας Υπηρεσίας, όταν έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια και κατηγορούσε Περιφέρεια, Σύμβουλο Διαχείρισης, βουλευτές, υπουργούς, πρώην δημάρχους; Μα πού επιτέλους ήταν αυτός ο νόμος στην όλη διαχείριση του Έργου της Αποχέτευσης;
Μα θα πει ο κ.Σφυρής, εγώ δεν γνωρίζω τίποτα γι’αυτά. Υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο, υπάρχει Πρόεδρος, Διευθυντής, Υπηρεσίες. Μια χαρά θα παίξει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Ούτε μία ούτε δύο ήταν οι φορές που ξεχάσθηκε ο κ.Σφυρής στο ραντεβού με τον νόμο και δεν πήγε. Είχε την αίσθηση ότι ως Δήμαρχος, διαφέρει των υπολοίπων θνητών και ήταν υποχρέωση του νόμου να πάει στον Δήμαρχο.
Ο κ.Σφυρής έπαιξε πολλά παιγνίδια μέχρι τώρα. Και ως καλός παίκτης, συνήθως κέρδιζε. Σε αυτό βοήθησαν οι γνώσεις και η εμπειρία του που πήρε ως Κνίτης και υπεύθυνος διαφωτισμού, παρότι είχε αποποιηθεί την κομματική του ταυτότητα και το παρελθόν του.
Έλα όμως που στο τελευταίο παιγνίδι έχασε. Ντόρτια σ’αυτόν και άλλος τις εξάρες. Και προσπαθεί από τότε να αλλάξει το αποτέλεσμα με κάθε τρόπο. Ξεχνά ότι στον ίδιο δήμο, αποτελέσματα που κρίθηκαν με μικρότερο αριθμό ψήφων στο παρελθόν, δεν αμφισβητήθηκαν.
Σύρει όλους τους εκλεγμένους της πλειοψηφίας ενώπιον του δικαστηρίου. Δαπανώντας χρήματα και χρόνο και κάνοντας συμμέτοχους στην δαπάνη και τους ανθρώπους που οι δημότες επέλεξαν να τους αναθέσουν την διοίκηση του δήμου.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι η προσφυγή του δεν έχει καμία τύχη. Αλλά προσπαθεί και ελπίζει ίσως σε ένα θαύμα. Και προσπαθεί απεγνωσμένα να συμπαρασύρει και τους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του. Κάποιοι για συγκεκριμένους, αν και διαφορετικούς λόγους ο καθένας ακολουθούν, κάποιοι άλλοι κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας.
Για ποιο λόγο άραγε ο κ.Σφυρής επιθυμεί διακαώς τον πίθο της εξουσίας;
Τόσο μέλι έχει αυτό το πιθάρι;
Τόσο λάθος άραγε έκανε η Μαρία Ρεζάν, (ως σύζυγος πρώην υπουργού και παθούσα), που λέει στα παιδιά της δείχνοντας την Βουλή: Εδώ μέσα χάθηκαν πολλές περιουσίες.
Άλλοι καιροί άλλα ήθη…
Αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι τόσο το πιθάρι, γεμάτο με μέλι ή άδειο, αυτό που διακαώς επιθυμεί ο κ.Σφυρής.
Αυτά τα ξεχασμένα ραντεβού των τεσσάρων ετών είναι που «ουκ εα τε καθεύδει» και ανησυχεί μήπως τελικώς δεν τα αποφύγει.
