Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Κρανιδιώτικη Λύριζα 2012.

Δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα, είπαν σήμερα οι Κρανιδιώτες αναβιώνοντας το έθιμο της Λύριζας.
Άφησαν την Τρόικα και τις περικοπές κλεισμένους στο χαζο-τρομο-κούτι, φόρεσαν τα αποκριάτικά τους και ξεχύθηκαν στους δρόμους και στις γειτονιές.
Ξεκινώντας από την Πάνω Πλατεία και κατηφορίζοντας σε παρέες προς το Κατώμερο,μέσα από τα στενά,κατέληξαν στην Κάτω Πλατεία,για να θυμηθούν οι μεγάλοι και να μάθουν οι νεώτεροι.
Κέφι,χορός και τραγούδι από δεκάδες μασκαρεμένους μικρούς και μεγάλους.Ο οίνος άφθονος, τα σουβλάκια και το σουβλιστό αρνί στου Ζαχαρία και οι μεζέδες από το Αλάτι και Πιπέρι εξαιρετικά.Στο τέλος βέβαια δεν έλειψαν οι γαλόπιτες και τα πουπέκια.
Και ένα παράδοξο σύμφωνα με τα έως τώρα ισχύοντα.Ήταν όλοι ντόπιοι,μικροί και μεγάλοι.Ακόμη και συντηρητικοί, ίσως για να θυμηθούν τα παλιά και τα νειάτα τους.
Οι ενισχύσεις από Ερμιόνη και Πορτοχέλι ξεκαρδιστικές.
Οι φωτογραφίες (μάλλον από το αρχείο του Στέφου) που είχαν αναρτηθεί σε πίνακα,μας δείχνουν πως διασκέδαζαν οι Κρανιδιώτες τα τελευταία εβδομήντα χρόνια.Σπάνιες τότε,τόσο διαφορετικές από τις σημερινές, δείχνουν πολλά.

Γραβάτα απαραίτητη.Μαλλί μπριγιαντίνη και μουστάκι ποντικοουρά.
Πέρλες και κομψότητα για τις Κρανιδιώτισες της εποχής.
Ποιος γνωρίζει το ζευγάρι?
Για να μην ταλαιπωρηθείτε,Μήτσος Βλαχογιάννης και Βασίλης Λαμπίρης.
Γνωρίσατε τον Βασίλη Λαδά και τον Πέτρο Καράση?Και όλους τους άλλους?

Όχι ο κύριος με το άσπρο πλατύγυρο καπέλλο δεν είναι ο Μπάστερ Κήτον.Είναι ο Αντώνης Παπαντώνης(Στρίγκος) με τον Στέφανο τον Παπαγιάννη(Στεφάνου).
Μα από πότε γιορταζόταν το Καρναβάλι στο Κρανίδι?
Όχι, που η Κοιλάδα θα υστερούσε!


Με ένα μεγάλο άλμα στο σήμερα.

Η παρουσία της Ερμιόνης εξαιρετική!!!

Η κυρία της φωτογραφίας είχε έρθει στην εκδήλαση με τα καλά της.Αλλά δεν το άντεξε.Δεκαοχτώ χιλιόμετρα πήγαινε-έλα και επανήλθε όπως έπρεπε.
Και η νέα γενιά,
Με την φροντίδα της γιαγιάς.
Η Αντριάνα με το αστραφτερό χαμόγελο και η Τζένη σε όλο της το μεγαλείο.
Έδωσε ρέστα ο Τζώνης.Η πιο ξεκαρδιστική παρουσία.Πόσα καρναβάλια έχει κάνει άλλωστε?
Πήγα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες.(Η μάγισσα εδώ.Η χαρτορίχτρα δίπλα λέει τα χαρτιά).
Η τσιγγάνα μάλλον χορεύει.Αλλά το χαλί πού είναι?
Αυτά τα λίγα από την Λύριζα 2012.
Συγχαρητήρια σε όλους.
Και του χρόνου!!!

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Πρόταση ...

Για το Σαββατόβραδο,άλλος προτείνει μουσική και άλλος ταινία. Η δική μου πρόταση;
Παπαδιαμάντης.
Για να συγκινηθούμε και να χαμογελάσουμε.Να νοσταλγήσουμε.
Και προ παντός, να ηρεμήσουμε.


Η Δύση και η καθ’ ημάς Ανατολή
Κώστας Κουτσουρέλης*
Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μνημονεύουμε για τους λόγους που μνημονεύουμε κάθε κορυφαίο συγγραφέα. Πρωτίστως, για όλα αυτά που το έργο του μας προσφέρει τόσο πλουσιοπάροχα: τη ρωμαλεότητα της περιγραφής, την ευαισθησία του βλέμματος, την ποικιλοχρωμία της έκφρασης, τον διάχυτο λυρισμό. Τα διηγήματά του είναι μια γιορτή της ελληνικής γλώσσας και την ίδια στιγμή ένας οδηγητικός μίτος μες σ' έναν κόσμο φαινομενικά παρωχημένο, αλλά ωστόσο μονίμως παρόντα. Κάτω απ' το καιρικό πέπλο των χαρακτήρων του βρίσκει κανείς, μόλις βαλθεί να το ανασηκώσει, αδρές και αναγνωρίσιμες φιγούρες, οικείες συμπεριφορές, ήθη και έθη ανεξίτηλα. Με δύο λόγια, βρίσκει ο καθένας μας ατομικά, συμπυκνωμένο όπως μόνο η λογοτεχνία το μπορεί, κάτι απ' τον ίδιο του τον εαυτό.
Ομως, Παπαδιαμάντη μνημονεύουμε και για έναν άλλο λόγο, εξίσου, μπορεί και περισσότερο βαρύνοντα. Οπως συμβαίνει με τους δημιουργούς που περιέρχονται στη μικρή εκείνη ομάδα των σημαδιακών, ο Παπαδιαμάντης είναι ένας από τους νοηματοδότες της νεότερής μας ταυτότητας, ένας από τους στυλοβάτες της συλλογικής μας αυτοκατανόησης. Το έργο του μας συναρπάζει επειδή εικονογραφεί όσο λίγα τη σταθερότερη απ' τις σταθερές του νεοελληνικού βίου, τη μόνιμη διελκυστίνδα ανάμεσα στη Δύση και στη δική μας, καθ' ημάς, Ανατολή. Και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Η αμφιθυμία λ.χ. ανάμεσα στο άστυ και την ύπαιθρο, μεταξύ της αλληλέγγυας αλλά ασφυκτικής Κοινότητας και της απρόσωπης πλην ανεκτικής Κοινωνίας, μεταξύ της πίστης στην Πρόνοια απ' τη μια, και της πίστης στην Πρόοδο απ' την άλλη, όλα αποτυπώνονται ανάγλυφα στο έργο του.
Ο Παπαδιαμάντης, βέβαια, έχει κι αυτός τις προτιμήσεις του· συχνά παίρνει θέση. Γι' αυτό, κάποιοι τον είδαν σαν ιδεολογικό ταγό. Κάποιοι άλλοι, τον αναγόρευσαν εχθρό. Δεν έχει σημασία. Δική του νίκη, νίκη του συγγραφέα, είναι ότι και οι μεν και οι δε δεν σταματούν να τον διαβάζουν.
* Ποιητής, μεταφραστής


Απόσπασμα από τον "Λαμπριάτικο ψάλτη"
Δυὸ χωρικοί, ὄρθιοι, πέντε βήματα μακρὰν τοῦ ψητοῦ, τῆς φλάσκας καὶ τοῦ σχοίνου, ἵσταντο καὶ συνομιλοῦν ζωηρῶς. Εἶχον εὕρει τὴν ὥραν καὶ τὸν τόπον νὰ λογομαχήσωσι δι᾿ ἓν χωράφιον τεσσάρων στρεμμάτων, περὶ τοῦ ὁποίου ἐμάχοντο ἀπὸ ἐτῶν.
Ἀντίκρυ, πρὸς μεσημβρίαν, ἐπὶ τοῦ βραχώδους λόφου, ἀνάμεσα εἰς πέντε βράχους, εἰς τρία μονοπάτια καὶ εἰς κρημνόν, εὐρίσκετο τὸ διαφιλονικούμενον χωράφιον. Ὁ εἷς τῶν χωρικῶν ἐχειρονόμει, κι ἐδείκνυε πρὸς τὰ ἐκεῖ, καὶ ἰσχυρίζετο ὅτι τὸ χωράφιον τὸ ἰδικόν του εἶχε σύνορον ἀκριβῶς τὸν τρίτον βράχον πρὸς τὰ δεξιά.
«Ἐγὼ τὸ ηὗρα παππούδικό μου», ἔλεγε. «Δὲν ρωτᾶς καὶ τὸν Γιάννη τῆς Ψαροδήμαινας, ποὺ εἴμαστε γειτόνοι ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια;»
«Τὰ σύνορα εἶναι μὲς στὴ μέση, ἀνάμεσα στὸν δεύτερο καὶ στὸν τρίτο βράχο, ἐκεῖ ποὺ βαθουλαίνει ὁ τόπος», διετείνετο ὁ ἄλλος χωρικός. «Φαίνεται ἀκόμη ποὺ ἦτον, τὸν παλαιὸν καιρό, ἀποσκαφή...»
«Κοδζὰμ βράχος», ἀντέκρουσεν ὁ πρῶτος, «κι ἐγὼ θὰ πάω νὰ γυρέψω νὰ βρῶ τὴν ἀποσκαφή, γιὰ νὰ τὴν κάμω σύνορό μου;»
Ὁ μπάρμπα-Δημήτρης ὁ Καμπογιάννης ἤρχισε νὰ γυρίζῃ ἀμελέστερον τὴν σούβλαν μὲ τὸ σφακτόν, καὶ ἡ προσοχή του ὅλη ἀπερροφήθη ὑπὸ τῶν δυὸ χωρικῶν καὶ τῆς λογομαχίας των.
Ὁ Γιάννης ὁ Μπουκώσης ἔλαβε σιγὰ σιγὰ τὸ μαχαίριον, τὸ ἀπεγύμνωσε ἀπὸ τὸ θηκάριόν του, ἔκοψεν ἐπιτηδείως τεμάχιον ἀπὸ τὴ νεφραμιὰ τοῦ σφακτοῦ, τὸ ὁποῖον ἔπαυσε σχεδὸν νὰ περιστρέφεται, καὶ τὸ κατεβρόχθισεν ἀπλήστως.
Ὁ μπάρμπα-Δημήτρης οὐδὲ παρετήρησε κἂν τὴν κλοπὴν καὶ τὴν λαιμαργίαν τοῦ ἀνθρωπίσκου. Ἐξηκολούθησε νὰ προσέχῃ εἰς τοὺς δυὸ ἐρίζοντας.
«Καὶ εἶναι καὶ μέσα στὸ μπολέτι καθαρὰ γραμμένο», ἔλεγεν ὁ πρῶτος τῶν δύο. «Τὸ πῆγα στὸν πάπα-Λευθέρη ποὺ ξέρει νὰ διαβάζῃ τὰ παλαιὰ γράμματα, καὶ μοῦ τὸ διάβασε τόσες φορές».
«Ἀπὸ μπολετιὰ δὲν ἱδρώνει ἐμένα τὸ μάτι μου», ἀντέλεγεν ὁ δεύτερος. «Σὰν ἔχεις ὄρεξη, δὲν πᾷς στὸν μπαρμπ’-Ἀναγνώστη τὸν Ἀγέλαστο, νὰ σοῦ φτιάσῃ ὅσα ψεύτικα μπολετιὰ θέλεις;»
Ὁ Δημήτρης ὁ Καμπογιάννης ἐπρόσεχεν ὅλος εἰς τὴν λογομαχίαν τῶν δυὸ ἀγροτῶν. Ὁ Γιάννης ὁ Μπουκώσης ἔλαβεν ἐκ νέου τὸ μαχαίριον, τὸ ὁποῖον δὲν εἶχεν ἐπιστρέψει εἰς τὸ θηκάριόν του, ἔκοψε δεύτερον, γενναιότερον τεμάχιον ἀπὸ τὸ μισοψημένον σφακτόν, καὶ τὸ καπέπιε μονοκόμματον.
Ἡ ἔρις τῶν δυὸ χωρικῶν ἐξηκολούθει, καὶ ἡ προσοχή, μεθ᾿ ἧς τὴν παρηκολούθει ὁ Καμπογιάννης ἦτο ἀδιάπτωτος. Ὁ Μπουκώσης, ὅστις ἐνόει τὴν μυστηριώδη γλώσσαν τῆς φλάσκας, δι᾿ ἧς αὕτη ἐκάλει τοὺς φίλους της, ὡς κλῶσσα τοὺς νεοσσούς της, ἔκαμεν ἕνα βῆμα μὲ τὸν δεξιὸν πόδα, ἐν σχήματι ὀρθῆς γωνίας, δεύτερον βῆμα μὲ τὸ ἀριστερὸν γόνυ εἰς τὸ ἔδαφος, ἐξηπλώθη τετραποδίζων, ἐπλησίασεν εἰς τὸ σχοῖνον, καὶ λαβὼν τὴν μεγάλην οἰνοβριθῆ φλάσκαν τὴν ἐπλησίασεν εἰς τὰ χείλη του, καὶ ἔπιε γενναίαν δόσιν ἀπνευστί. Εἶτα, φύσει φρόνιμος καὶ γνωρίζων, ὅτι, ἂν ἔκαμεν καὶ τρίτην ἀπόπειραν κατὰ τοῦ σφακτοῦ, ἦτο φόβος νὰ φωραθῇ ἐπιτέλους, ἐπέστρεψε παρὰ τὸν τοῖχον τῆς ἐκκλησίας, ὀλίγον τι ἀπώτερον τῆς πυρᾶς, ἐμαζεύθη κι ἐφαίνετο τόσον ἄκακος καὶ νῆστις, ὡς νὰ μὴν εἶχεν πασχάσῃ ὅλως.
Ὅταν, ἀφοῦ ὁ ἱερεὺς ἐξῆλθε τελευταῖος ἀπὸ τῆς λειτουργίας καὶ ἐστρώθη ἡ τράπεζα εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ ναοῦ (ἦτον περὶ τὰ γλυκοχαράματα), ὁ μπάρμπα-Δημήτρης ὁ Καμπογιάννης ἐπεχείρησε νὰ τεμαχίσῃ τὸ ψητόν, παρετήρησεν, ὅτι κάτι ἔλειπεν ἀπὸ τὴ νεφραμιά, ἀλλ᾿ ἐκαμώθη, ὅτι δὲν ἐνόησε τίποτε, καὶ ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν Γιάννην τὸν Μπουκώσην εἶπε:
«Κοίταξε! Περίεργο... Δὲν εἶναι παράξενο νὰ γεννήθηκε σακάτικο αὐτὸ τὸ ἀρνί, παιδί μου Γιάννη;»
Ἐξηκολούθησεν ἡσύχως νὰ κατακόπτῃ τὸ ψητόν, εἶτα ἐπανέλαβε:
«Πολλὰ παράξενα σημεῖα καὶ θαύματα γίνονται σ᾿ αὐτὰ τὰ στερνὰ χρόνια... Γιὰ βάλε μὲ τὸ νοῦ σου, νὰ φέρνω ἀρνί, σακάτικο γεννημένο ἀπ᾿ τὴ μάνα του, καὶ νὰ μὴν τὸ καταλάβω... Τί νὰ γίνῃ, ἂς ἔχῃ δόξα ὁ Θεός!»
Ὁ Γιάννης ὁ Μπουκώσης δὲν εἶπε γρύ. Ἀλλὰ τὴν τελευταίαν στιγμήν, καθ᾿ ἣν παρετίθετο ἐπὶ τῆς τραπέζης τὸ ψητόν, ὁ μπάρμπα-Δημήτρης ἔκρυψεν ἐπιτηδείως τὶς δυὸ στάμνες τοῦ νεροῦ, ὁποῦ εἶχεν ἀκόμη γεμάτες, κι ἐπαρουσίασεν εἰς τὴν τράπεζαν δυὸ ἄδειες, λέγων, ὅτι δυστυχῶς εἶχε λησμονήσει νὰ στείλῃ ἐγκαίρως εἰς τοῦ Χαιρημονᾶ τὴν βρύσιν νὰ πάρῃ νερόν, καὶ ἦτο ἀνάγκη νὰ ὑπάγῃ τώρα κάποιος.
«Σ᾿ ἐσένα πέφτει ὁ κλῆρος, παιδί μου Γιάννη», εἶπεν ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν Μπουκώσην. «Σύρε νὰ γεμίσῃς τὰ δυὸ σταμνιά, νά ‘χεις τὴν εὐκὴ τοῦ παπᾶ μας, καὶ σὲ καρτεροῦμε, δὲν τρῶμε... Πάρε καὶ μία ἀναμμένη λαμπάδα νὰ βλέπῃς στὸ δρόμο, καὶ πάτει γερά, ὄμορφα ὄμορφα... νὰ μὴ σπάσῃς τὰ σταμνιὰ καὶ τὸ πάθης σὰν τὸ τραγούδι ποὺ λένε... καὶ μᾶς ἀφήσης κι ἐμᾶς χωρὶς νερό».
Ὁ Γιάννης ὁ Μπουκώσης ἐπεθύμει ν᾿ ἀρνηθῇ, ἀλλὰ δὲν ἐτόλμα. Ἐφορτώθη τὰ δυὸ σταμνιὰ κι ἐξεκίνησε διὰ τὴν πηγὴν τοῦ Χαιρημονᾶ, ἥτις ἀπεῖχε περὶ τὰ δυὸ μίλια, καὶ ἥτις ἔτρεχε τόσον φειδωλή, ὡς τὸ δάκρυ τῶν ἐξηντλημένων ὀφθαλμῶν. Ἐχρειάζετο σωστὴν μίαν ὥραν διὰ νὰ ὑπάγῃ, νὰ γεμίσῃ τὰ σταμνιὰ καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ.
Εὐθὺς ὡς ἀνεχώρησεν οὗτος, ὁ μπάρμπα-Δημήτρης ὁ Καμπογιάννης, ἔβγαλεν εἰς τὸ φανερὸν τὰς δυὸ πλήρεις στάμνας, καὶ ἐπειδὴ ὁ ἱερεὺς δὲν ἐνόει, ἐξηγήθη καὶ εἶπεν:
- Εἶχα νερό, μὰ ἤθελε νὰ τόνε παιδέψω τὸν ἀφιλότιμο... Ἀκοῦς ἐκεῖ νὰ μοῦ κάμῃ γρουσουζιά, χρονιάρα μέρα, νὰ μοῦ κόψῃ μεζέδες ἀπὸ τὸ σφαχτὸ ἐνῶ τὸ ἕψηνα καὶ νὰ μὴν πάρω κάβο...
Ὅταν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν βρύσιν τοῦ Χαιρημονᾶ, φέρων τὰ δυὸ σταμνιά, ὁ Γιάννης ὁ Μπουκώσης, ἦτο ἤδη ἡμέρα, τὸ ψητὸν εἶχε καταβροχθισθεῖ, καὶ μόνη ἡ διακριτικὴ φιλαδελφία τῆς θεια-Μαθηνῶς τῆς ψευτομετάνισσας καὶ τῆς θεια-Σειραϊνῶς, τῆς σημαιοφόρου τῶν πανηγυριῶν, τοῦ εἶχε φυλάξει ὀλίγα τεμάχια τοῦ ἀμνοῦ διὰ νὰ φάγῃ καὶ κάμῃ Λαμπρὴν ὁ πειναλέος ἀνθρωπίσκος.

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Κοινή ωφέλεια, νομιμότητα, διαφάνεια.


Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή αλλά και ευθύνη, η τοποθέτησή μου στο αξίωμα του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α.Ερμιονίδας.  
Οι λόγοι τους οποίους ο Δήμαρχος κ.Καμιζής προέβαλε για την πρότασή του, ήταν η επαγγελματική μου εμπειρία ως υπαλλήλου και διευθύντριας της Εμπορικής Τράπεζας επί σειρά ετών, αλλά και η οκταετής θητεία μου ως δημοτικής συμβούλου και επί διετία Πρόεδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κρανιδίου.
Επίσης πιστεύω ότι εκτιμήθηκε, κατά την περίοδο της συνεργασίας μας 2002-2006, το ενδιαφέρον μου για την πορεία  της ΔΕΥΑΚ και ιδιαίτερα για το έργο «Αποχέτευση του Δήμου Κρανιδίου», τόσο πριν την ένταξή του στο Ταμείο Συνοχής, όσο και κατά την εξέλιξή του.
Οι προσπάθειες μου, για την ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου και των δημοτών, όσον αφορά το έργο και οι καταγγελίες για την αδιαφάνεια των ενεργειών της διοίκησης,  είχαν ως συνέπεια την οριστική ρήξη με την τότε δημοτική αρχή.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν για μένα, η  υπερψήφισή μου από το σύνολο των δημοτικών συμβούλων.
Αποτελεί πρόκληση, η ανάληψη, στην παρούσα χρονική στιγμή, της διοίκησης, εποπτείας και καθοδήγησης της επιχείρησης.
Διαχειριζόμαστε ένα πολύτιμο κοινωνικό αγαθό και μια υπηρεσία, που έχουν άμεση σχέση με την υγεία των κατοίκων του Δήμου μας και πρώτιστα επιβάλλεται να ασχοληθούμε με αυτό.
Τα έγγραφα που συντάσσονται από τους υπαλλήλους της ΔΕΥΑΚ τις τελευταίες ημέρες, υποδηλώνουν ότι η επιχείρηση βρίσκεται σε δεινή οικονομική και διοικητική κατάσταση.
Η αποτυχία της εκτέλεσης του Έργου για την ολοκλήρωση της αποχέτευσης  στο Κρανίδι, Πορτοχέλι και την σύνδεση της Κοιλάδας με το εργοστάσιο του Βιολογικού Καθαρισμού από την προηγούμενη διοίκηση, καθώς και η εμπλοκή με την δικαιοσύνη και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, εκτός από απογοήτευση για το αποτέλεσμα, αποτελεί ιδιαίτερη επιβάρυνση για την Υπηρεσία, δυσχεραίνει και δημιουργεί πλείστα προσκόμματα για την αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών και αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξή της.
Η μετεξέλιξη της ΔΕΥΑΚ σε ΔΕΥΑΕΡ, εκτός από απαραίτητη, είναι επιβεβλημένη στα πλαίσια του Καλλικρατικού Δήμου.
Η μάχη που πρέπει  να δώσουμε  είναι πολυμέτωπη.  
Στόχος είναι:
Nα διασφαλισθεί η ποιοτική και ποσοτική παροχή του  νερού και η υγιεινή των κατοίκων.
Να ελεγχθεί από τα αρμόδια όργανα και να διαλευκανθεί η σημερινή κατάσταση της ΔΕΥΑΚ, σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο, καθώς και σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Παράλληλα, να ανταποκρίνεται  στις εντολές της Διοίκησης για το Έργο της αποχέτευσης.
Είναι απαίτηση  των δημοτών αλλά και αναγκαίο, να καταλογισθούν ευθύνες, όπου υπάρχουν και η νέα διοίκηση να αναλάβει χωρίς υποψίες και ερωτηματικά.
Να εξετασθεί η βιωσιμότητα και να επαναπροσδιορισθούν οι ελλείψεις και οι ανάγκες στο σύνολο του Δήμου και να ιεραρχηθούν οι δράσεις και οι  ενέργειες.
Θεωρώ βέβαιο, ότι σε αυτή την προσπάθεια, αρωγός και  συμπαραστάτης θα είναι τόσο ο Δήμαρχος, του οποίου την εμπειρία, ως ιδρυτή και επί εξαετία  Προέδρου της ΔΕΥΑΚ έχουμε ανάγκη, όσο και το Δημοτικό Συμβούλιο που έχει την ευθύνη της επικύρωσης των σημαντικών αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου.
Αν και αυτονόητο, αποτελεί δέσμευση, ότι όλες οι αποφάσεις και πράξεις, θα έχουν σαν σκοπό την ωφέλεια των δημοτών και το συμφέρον της επιχείρησης, θα εκτελούνται σύμφωνα με τον νόμο και τις διατάξεις και θα τελούν σε καθεστώς πλήρους διαφάνειας.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Δελτίο τύπου του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας.

 
  
Η απόφαση του Δ.Σ. του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας
που ακολουθεί, πιστεύω ότι είναι η τελευταία πράξη
της σειράς των αντιπαραθέσεων που προεκλήθησαν
από τις δηλώσεις  του Βασίλη Λέκκα.

  
Κρανίδι,  17  Ιανουαρίου  2011

Προς
Τα τοπικά Μ.Μ.Ε.
Έντυπα και Ηλεκτρονικά


ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ

            Ο Θεατρικός Όμιλος Ερμιονίδας, με αφορμή τα δημοσιεύματα για τη μουσική βραδιά που διοργάνωσε στις 8 Ιανουαρίου 2011, με το Βασίλη Λέκκα, λόγω του ανήθικου, ευτελούς και ανοίκειου τρόπου αντιμετώπισης τόσο της συνέντευξής του, όσο και ολόκληρης της εκδήλωσης, από τμήμα του ηλεκτρονικού τύπου και των blogs, αποφάσισε ομόφωνα να μην κάνει κανένα σχόλιο, που θα έχει ως συνέπεια την ενεργή συμμετοχή του σ’ αυτόν τον κατασκευασμένο παραλογισμό. Αφήνει αυτούς που τον δημιούργησαν και αυτούς που εξακολουθούν να τον αναπαράγουν, στην κρίση των συμπολιτών μας, που τουλάχιστον διαθέτουν τον κοινό νου, για να καταλάβουν την ουσία αυτής της απρόκλητης επίθεσης.
            Ως μέλη του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας και μετά από αυτή την επίθεση, δηλώνουμε ότι αγαπάμε ακόμα περισσότερο και στηρίζουμε το Βασίλη το Λέκκα, τον άνθρωπο, το φίλο και το επίτιμο πλέον μέλος μας, τον καλλιτέχνη με το σπάνιο ήθος, τη μεγάλη αξία και την ουσιαστική προσφορά.  
Εκφράζουμε τη λύπη μας για τον θλιβερό απόηχο και μάλιστα από απόντες ανώνυμους, μιας κατά γενική ομολογία επιτυχημένης εκδήλωσης και ζεστής βραδιάς, που την απόλαυσαν όλοι όσοι συμμετείχαν και έφυγαν κατενθουσιασμένοι.
 Όσον αφορά το Βασίλη το Λέκκα, μόνο η παρακάτω φράση από το ομότιτλο τραγούδι σε στίχους  του Νίκου Γκάτσου, νομίζουμε ότι ταιριάζει στην περίσταση :  « Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ… Καληνύχτα !!! ».
            Όσον αφορά εμάς, ως μέλη του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας, σας γνωρίζουμε ότι ούτε η ηθική, ούτε η αισθητική μας, μας επιτρέπουν να ασχοληθούμε περαιτέρω με το θέμα αυτό,  ό,τι κι αν γραφτεί, γιατί δεν έχουμε σκοπό να βάλουμε νερό στο μύλο κανενός, ούτε να εμπλακούμε έστω και παθητικά στις σκοπιμότητες της τοπικής ή της ευρύτερης μικροπολιτικής σκηνής.
            Στόχος μας είναι ο πολιτισμός και μόνο. Αυτόν υπηρετούμε και γι αυτό το σκοπό δημιουργήσαμε τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας. Και για τον χρόνο που υπάρχουμε ως Όμιλος, νομίζουμε ότι τα έχουμε καταφέρει αρκετά καλά, αν κριθούμε καλόπιστα και από το έργο μας.
 Όποιοι τέλος επιθυμούν να συζητήσουμε για τον πολιτισμό  ή έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να τον προάγουμε, είμαστε στη διάθεσή τους.

Με εκτίμηση

Το Διοικητικό  Συμβούλιο

Δημήτρης Σίδερης, Πρόεδρος
Νίκος Κατσιάβελος, Αντιπρόεδρος
Αργυρώ Κωστελένου – Μέξη, Γραμματέας
Σπύρος Γεωργιλής, Ταμίας
Καλλιρρόη  Γενεράλη, Μέλος.
           

Απάντηση σε σχόλιο.

Κα Αλεβίζου

Ευχαριστούμε που φιλοξενήσατε στο ιστολόγιό σας το κείμενό μας με τίτλο «Πολιτικός Πλουραλισμός και Ενημέρωση».

Όσον αφορά το σχόλιό σας ότι είναι «ατυχής» ο τίτλος μας θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι ο τίτλος ενός κειμένου απηχεί το περιεχόμενό του με τη μορφή της πλήρους αφαίρεσης. Το κείμενό μας θα διαπιστώσατε ότι αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στην διαπαραταξιακή σύνθεση του Προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου μας (Πολιτικός Πλουραλισμός) και το δεύτερο στην ενημέρωση από το Δήμο μας, έντυπη και ηλεκτρονική (Ενημέρωση). Επομένως ο τίτλος του κειμένου μας είναι πλήρως εναρμονισμένος με το περιεχόμενό του.

Όσον αφορά την άποψή σας ότι τα μπλόγκς δεν είναι κλειστά επαγγέλματα, και ότι οι άνθρωποι μέσω των μπλόγκς επικοινωνούν, συμφωνούμε μαζί σας και προσθέτουμε ότι ο οποιοσδήποτε μπλόγκερ μπορεί να γράφει το «σοφόν» ή το «σαχλόν» του αναλόγως των πνευματικών του ικανοτήτων.

Δεν θα ασχολούμασταν καθόλου με τον γνωστό γραφικό χομπίστα και τα γραφόμενά του εάν ο κ. Καμιζής δεν τον έχρηζε εθελοντή της ενημέρωσης των θεμάτων του Δήμου. Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι άλλο θέμα είναι η επικοινωνία και άλλο θέμα είναι η ενημέρωση από το Δήμο και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει αυτά να τα συγχέουμε.

Επειδή, όπως αντιληφθήκαμε δεν έγινε εκ μέρους σας απολύτως κατανοητό το περιεχόμενο του κειμένου μας θα σας προτείναμε μια δεύτερη προσεκτικότερη ανάγνωση.
Σας παρακαλούμε να αναρτήσετε την απάντησή μας στο ιστολόγιό σας χάριν του δημοκρατικού διαλόγου και σας ευχαριστούμε γι' αυτό εκ προοιμίου.

Αυτόβουλοι Πολίτες

Απάντηση στην απάντηση...

Σαφώς το κείμενό σας περιέχει δύο διαφορετικές ενότητες, όπου η δεύτερη λειτουργεί σε βάρος της πρώτης, σε μέγεθος αλλά  και σε πάθος.Θεωρώ οτι είναι θετική και για τον Δήμο, αλλά και για την δημοκρατία, η διάθεση του  Δημάρχου να θέσει σε γνώση του κάθε δημότη αυτά που συμβαίνουν στον Δήμο και να βάλει τέλος σε μια περίοδο πλήρους συσκότισης και εσωστρέφειας.
Επίσης, όσο και αν επιμένετε να επιτίθεστε με απαξιωτικές εκφράσεις εναντίον συγκεκριμένου συμπολίτη μας, πρέπει να αποδεχθείτε, ότι παρότι "γραφικός και εκφραστής του σαχλού", έχει το θάρρος και την τόλμη να υπογράφει επωνύμως τα κείμενά του και να μην κρύβεται πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας.
Επειδή δε, εσείς επιλέξατε την ανωνυμία και αυτοπροσδιορίζεστε ως πολίτες που ενεργούν με ελεύθερη βούληση, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, θα σας πρότεινα να αποτάξετε την εμπάθεια, ανεξαρτήτως της προέλευσής της, γιατί και αυτή αποτελεί μια μορφή εξάρτησης. Αν και θεωρώ υποχρέωσή μου και είναι ικανοποίησή μου να αναρτώ κείμενα που μου αποστέλλονται, αυτό θα αποτελέσει απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να σας φιλοξενήσω στο μέλλον.   
Και για την ορθότητα των γραπτών σας, ασφαλώς γνωρίζετε, ότι εθελοντής και χρισμένος δεν εναρμονίζονται, επειδή το ένα αναφέρεται σε πρόσωπο που προσφέρεται με την θέλησή του για συγκεκριμένο σκοπό,το δε άλλο σε επίσημη μεταβίβαση αξιώματος.

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Ανακοινωση

             Ανακοίνωση  
       
      Προς τους χειριστές ιστολογιών και άλλων ηλεκτρονικών μέσων 
      
      Όποιοι χειρίζονται ιστολόγια ή άλλα ηλεκτρονικά μέσα και επιθυμούν να έχουν επίσημη ενημέρωση από τον Δήμο Ερμιονίδας, μπορούν να προσέλθουν στο Δημοτικό Κατάστημα Κρανιδίου την Τετάρτη στις 10:00 π.μ., προκειμένου να συζητήσουμε θέματα σχετικά με τον τρόπο ενημέρωσης.

Βασίλη Λέκκα ...συνέχεια.



Ο Βασίλης Λέκκας, είναι ένας καταξιωμένος Έλληνας καλλιτέχνης, χαμηλών τόνων και ιδιαίτερα συμπαθής. Εμφανίζεται πολύ συχνά στο Κρανίδι, πότε συνεργαζόμενος με τον Δήμο στα πλαίσια του Πολιτιστικού Αυγούστου και πότε συμμετέχοντας στις παραστάσεις ή τις μουσικές εκδηλώσεις του Θ.Ο.Ε.
Τις τελευταίες ημέρες, πολλά έχουν γραφεί (και ειπωθεί) και πολύς θόρυβος έχει γίνει, για δηλώσεις τις οποίες έκανε στο περιθώριο μουσικής εκδήλωσης του Θ.Ο.Ε., στο ξενοδοχείο «Κόσμος» στο Πορτοχέλι, στο Εικονοσκόπιο.
Ως ευχές για την νέα χρονιά ο καλλιτέχνης είπε:
« Εδώ θα κάνω μια μικρή παρέμβαση, ας μου επιτραπεί. Προσοχή τι ψηφίζουμε. Νομίζω ότι χρειάζεται να το προσέχουμε πάρα πολύ. Είναι μια ευχή, που αν τη σκεφθεί κανείς, μπορούμε να αλλάξουμε τις συνθήκες που ζούμε τώρα».
Ευχή, δεν είναι, αλλά σαν προτροπή και επισήμανση είναι απολύτως σωστή. Ο χρονικός προσδιορισμός της ενέργειας ασαφής. Όμως μας το είπε λίγο αμήχανα και αρκετά πικρά. Και κάποιοι, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα υπέθεσαν ότι αναφέρεται στο πρόσφατο παρελθόν.
Ξεσηκώθηκαν μερικοί λοιπόν εναντίον του και άλλοι εναντίον των μερικών. Μέχρι και ο εμφύλιος επιστρατεύθηκε για παραλληλισμό.  
Μας διαφεύγει όμως μια βασική λεπτομέρεια.
Στην προ διετίας μουσική εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί στον ίδιο χώρο και θα μείνει αξέχαστη σε όλους τους παρόντες, ο κ.Λέκκας από μικροφώνου μας είπε, ότι είναι φίλος του δημάρχου Κρανιδίου από τα νεανικά τους χρόνια. Δικαιολογημένα λοιπόν ως άνθρωπος να αισθάνεται πικρία για το εκλογικό αποτέλεσμα των περασμένων εκλογών. Ο κ.Λέκκας έκρινε ως φίλος και όχι ως δημότης. Και έκρινε σωστά. Ως δημότης δεν μπορούσε να κρίνει γιατί δεν είναι. Και η δήλωση αυτή δεν είχε καμία σχέση με την εκδήλωση και τον Θ.Ο.Ε.
Πιστεύω όμως, ότι το πρόβλημα δεν ήταν η δήλωση που έγινε, αλλά η δήλωση  που δεν έγινε. Από την πλευρά του Ομίλου. Να προστατεύσει τον κ.Λέκκα και να διαλύσει τις παρεξηγήσεις. Και το σπουδαιότερο να σεβασθεί τα μέλη του. Τα οποία σίγουρα δεν γέρνουν όλα στην ίδια πλευρά και φυσικά ο κάθε όμιλος ή ομάδα με πολιτιστικό προσανατολισμό, δεν είναι πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Εμπρός κ.Πρόεδρε, ποτέ δεν είναι αργά...