Ο πόλεμος τελείωσε;

   

Ένα τραγούδι δύο όψεις. Γροθιά στο στομάχι η πρώτη, απόλυτος στόχος η δεύτερη. Ας θυμηθούμε,όχι μόνον αυτές τις ημέρες,ότι υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν ακόμη και από εμάς. Και ας σκεφθούμε ότι στις μέρες μας, τίποτε δεν είναι δεδομένο. 

 

     

Προχριστουγεννιάτικο

Εντάξει, κορίτσια (και λίγα αγόρια), μη βαράτε, έχετε δίκιο. Μάλλον το παράκανα. Πολλές μα πάρα πολλές απουσίες. Σίγουρα, δεν με αναζητήσατε όπως «της επαρχίας», αλλά με ψάχνατε. Ίσως δεν υπάρχει ένταση και πίεση πλέον που, όπως σας έχω εξομολογηθεί, δημιουργούν την ανάγκη  για να επικοινωνήσω μαζί σας. Ίσως αν μοιραστώ τις σκέψεις μου αυτές τις ημέρες, μάλλον θα γίνω δυσάρεστη. Ακούω όμως ότι σας έχω λείψει. Και αυτό, μεταξύ μας, με χαροποιεί.,.

Μέρες που είναι όμως ας πούμε κάτι άλλο. Επίκαιρο και αισιόδοξο.

Δύο πολύ ωραίες εκδηλώσεις έλαβαν χώρα στο Κρανίδι το Σαββατοκύριακο.

Η μία στην εκκλησία του Προδρόμου το βράδυ του Σαββάτου.

Ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης,μας παρουσίασε Χριστουγεννιάτικα κάλαντα και τραγούδια από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, με την συνοδεία πνευστών. Η κ.Μαρίνα Κούτση μας διάβασε, παραστατικά και με γλαφυρότητα, λαογραφικά κείμενα. Οι χορωδοί όπως πάντα πολύ καλοί.

Με την ευκαιρία να συγχαρώ την νέα Πρόεδρο κ.Μαρία Αντωνοπούλου και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και να ευχηθώ να συνεχίσουν την επιτυχημένη μέχρι τώρα πορεία τους και να εξακολουθούν να μας προσφέρουν  ώρες πραγματικής ψυχαγωγίας.

Θα πρέπει όμως να σημειώσω και το δυσάρεστο της βραδιάς. Το ολιγάριθμο του κοινού.. Δυστυχώς την προχθεσινή βραδιά μόλις τριάντα άνθρωποι ανταποκρίθηκαν να την παρακολουθήσουν. Οι συντελεστές της χορωδίας ήταν περισσότεροι.

Συνήθως διαμαρτυρόμαστε για την απουσία πολιτιστικών δρώμενων στην επαρχία Αλλά όταν υπάρχουν, τα αποφεύγουμε. Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν.

Οι δε φιλενάδες μου, ας μην παρεξηγούνται και θυμώνουν, όταν υποστηρίζω ότι στα πολιτιστικά, υστερούμε έναντι των γειτόνων μας Ερμιονιτών.

Χθες βράδυ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου, η ορχήστρα του Γυμνασίου και Λυκείου, πραγματοποίησε μουσική εκδήλωση με τίτλο «Χριστούγεννα,Πρωτούγεννα…αγάπη θέλει ο κόσμος».

Πραγματική αποκάλυψη! Ζωηρά, όμορφα, νέα παιδιά, αυθόρμητα και χαρούμενα,ωραίες φωνές,καλές εκτελέσεις.

Η επιλογή των τραγουδιών μας ενθουσίασε. Ξέφευγε από την συνηθισμένη συνταγή. Ακούσαμε από κλασσικά Χριστουγεννιάτικα κάλαντα και τραγούδια, μέχρι Αδριάνα Μπάμπαλη, Βανδή, Μαυρουδή, Τζων Λέννον, Μπετόβεν κ.α.

Πολλά μπράβο στα παιδιά, αλλά και στον εμπνευστή και κύριο συντελεστή της βραδιάς. Στον νεαρό καθηγητή κ. Θανάση Θεοδωρόπουλο. Ένας Δάσκαλος που αγαπάει την δουλειά του. Εκτός από γνώση και ενθουσιασμό για την δουλειά του, διαθέτει τσαγανό και άποψη. Ειλικρινής, άμεσος και πηγαίος, χωρίς τυπικότητες και καθωσπρεπεισμούς.  Εντυπωσιακό το χειροκρότημα και η αγάπη των παιδιών  που εισέπραξε στο τέλος.

 Λυπάμαι αγαπητοί, αλλά όσοι δεν είσαστε, χάσατε. Την άλλη φορά λοιπόν φροντίστε να είστε παρόντες.

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν και Καλή Πρωτοχρονιά!

Επιστροφή...

Μετά από 25 μέρες συνεχούς ενασχόλησης με το καινούργιο μας κόσκινο, με έντονες και γεμάτες μέρες με προεκλογικά και μετεκλογικά, νομίζω ο καθένας μας δικαιούται την ανάπαυση του "πολεμιστή". Αποτοξίνωση από τα κοινά ναι, ανάπαυση όμως όχι, γιατί όλη αυτή την περίοδο της απουσίας μου ασχολήθηκα με την άλλη μου αδυναμία,τους εγγονούς μου.
Έτσι λοιπόν σας "έλειψα"για λίγο. Αλλά να είμαστε πάλι εδώ, για να ασχοληθούμε, να θίξουμε και να αναδείξουμε ότι μας ενδιαφέρει,ότι μας ενοχλεί και ότι επιθυμούμε.
Πολλά και ποικίλα τα θέματα της επικαιρότητας, εδώ και αλλού. Στο μικρό μας αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Από αστεία έως συνταρακτικά. Μερικά από αυτά που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, πιστεύω ότι θα χαρακτηρισθούν κοσμοϊστορικά.
Καλό μήνα λοιπόν και καλό Χειμώνα. Α! και καλά Χριστούγεννα!
Ωραίος χειμώνας βέβαια. 19 με 23  βαθμοί Κελσίου, σε Μάιο παραπέμπουν και όχι Δεκέμβρη.
Επειδή όμως,"Ουδέν κακόν αμιγές καλού", σκεφθείτε την οικονομία των καυσίμων θέρμανσης και μην στενοχωριέστε που γιορτάσαμε τους Ταξιάρχες χωρίς γουναρικά.
Όσο για τα Χριστούγεννα,τίποτα δεν θυμίζει τα περασμένα χρόνια. Το χειρότερο από τις αστόλιστες και χωρίς γιορτινά φώτα βιτρίνες, είναι οι άδειες και σκεπασμένες με εφημερίδες βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων.
Στο βάθος όμως υπάρχει ελπίς. Εκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου περιμένουν να τα εκμεταλλευθούμε. Αλλά και κοιτάσματα πετρελαίου. Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν, είναι θέμα χρόνου. Και από σήμερα ακούσαμε ότι ο χρόνος παίρνει άλλη διάσταση. Εκατόν είκοσι χρόνια θα ζούμε,το λιγότερο και σαν πρώτη δόση.Τελομεράση λοιπόν το ένζυμο της αθανασίας και της πλήρους χρεωκοπίας των ασφαλιστικών ταμείων. Κρυφτείτε συνάδελφοι συνταξιούχοι,θα μας φωνάξουν πίσω. Ευελπιστώ όμως ότι ως Έλληνες θα τα βολέψουμε, ώστε και σύνταξη να παίρνουμε από τα πενήντα μας και εκατόν είκοσι χρόνια να ζήσουμε.
Αλλά πού θα χωρέσουμε όλοι αυτοί; Και πού θα βάλουμε τους γείτονες που είναι κρυμένοι στον Τιτάνα; Δεν τα μάθατε; Απόψε στις εννιά το βράδυ θα μας τα πει η NASA.
Και με όλα αυτά τα συνταρακτικά, έχασε και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν τον τίτλο του πιο επικίνδυνου ανθρώπου στον κόσμο. Τον διαδέχθηκε οΤζούλιαν Ασαντζ, είναι Αυστραλός και κατοικεί στην Σουηδία.Από χθές τον αναζητά παντού η INTERPOL, μετά από αίτημα Σουηδικού δικαστηρίου, που εξετάζει την εμπλοκή του σε σεξουαλικά αδικήματα, που έλαβαν χώρα στις 17 Αυγούστου.  Τυχαία βέβαια, είναι ιδρυτής του Wikileaks, που εδώ και λίγες μέρες βγάζει τα παγκόσμια άπλυτα στη φόρα.
Και παρελαύνει όλη η αφρόκρεμα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.
Είδατε τι κάνει το Διαδίκτυο; 
Με την ευκαιρία επειδή είναι και σχετικό,προσυπογράφω την ανάρτηση του Μάκη για την τριλογία "Millennium" του Στιγκ Λάρσον.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο,ξεχάσαμε και τα δικά μας.Τα της Ερμιονίδας.
Μα τί γίνεται επιτέλους; Πόσες ενστάσεις έχουν γίνει για το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών; Με τις επανακαταμετρήσεις τί νέα είχαμε; Πόσα άκυρα,πόσα έγκυρα,πόσα χαμένα; Θα έχουμε έκπτωση από το αξίωμα ή όχι του Δημάρχου που θέλησε ο λαός;
Ψυχαιμία παιδιά και πάρτε το απόφαση. Η οποιαδήποτε αναμέτρηση έχει διαφορετική κατάληξη για τους συμμμετέχοντες.
Την νίκη και την ήττα. Καλό θα ήταν να είσαστε προετοιμασμένοι και για τα δύο. Αν όχι κακώς συμμετείχατε.
Έχουμε βέβαια και κάποια σοβαρά. Την συνεδρίαση του Δ.Σ. Κρανιδίου με θέμα τον "Ισολογισμό-Απολογισμό 2009" και την εξέλιξη στο Έργο της Αποχέτευσης του Δήμου.
Αυτά τα λίγα και περιληπτικά για σήμερα. Από αύριο τα υπόλοιπα εκτενέστερα, με φρέσκα νέα και για εμάς τους μεσήλικες εν αναμονή της ...τελομεράσης.

"Γενιά του Πολυτεχνείου"

"Γενιά της μεταπολίτευσης"
Κάθε φορά που σκαλίζω αναμνήσεις παλαιών χρόνων, όπως τώρα με αφορμή το Πολυτεχνείο, τα πράματα γίνονται δυσκολότερα. Γιατί το Πολυτεχνείο έγινε τραυματικό σημείο αναφοράς για τη γενιά μου. Το έζησε με τον χειρότερο τρόπο απουσίας, αυτή του τρομαγμένου παιδιού που καταλαβαίνει αλλά δεν μπορεί να επεξεργαστεί. Αυτά τα παιδιά γίνανε έφηβοι στα χρόνια της μεταπολίτευσης και ζήτησαν μία ρεβάνς για την απουσία τους: τα δικά τους Πολυτεχνεία. Έχοντας πίσω τους την εξέγερση του Νοέμβρη αλλά και νωπές εικόνες και ακούσματα από τα παγκοσμίως ταραγμένα χρόνια των ’60ς, νόμισαν πως ο κόσμος ήταν στα χέρια τους. Η υδρόγειος μας φαίνονταν βαμμένη κόκκινη στο μεγαλύτερο κομμάτι της και από παιδικό παιγνίδι έγινε θέατρο ανατροπών και επαναστάσεων. Βιετνάμ, Καμπότζη, Πορτογαλία, όλος ο κόσμος μια επαναστατημένη γειτονιά, όλα φαίνονταν εύκολα και απλώς ζήτημα χρόνου.

Μεγαλώσαμε ακατάλληλα.

Μεγαλώσαμε μαζί με τη μεταπολίτευση. Μπορεί για αυτό να μας βάφτισαν έτσι. “Γενιά της μεταπολίτευσης”. Τι ισοπέδωση αλήθεια ..

Ούτε του Πολυτεχνείου, ούτε του 1-1-4, της μεταπολίτευσης σκέτο. Να μην έχεις να δείξεις ένα σημάδι από γκλομπ, ή να διηγηθείς για ένα βράδυ που πέρασες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Να μη μπορείς να λες, όπως τόσοι και τόσοι, ξέρεις ; είχα περάσει κι εγώ απ΄το Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες, γιατί σε αποπαίρνουν με ένα: Άσε ρε, μωρό ήσουν τότε”.

Μείναμε με αυτό το άχαρο όνομα και ξεθωριασμένες μνήμες γεμάτες απορία και πόνο.

Αναζητήσαμε επίμονα τα δικά μας Πολυτεχνεία κοροϊδεύοντας τη σοφή ρήση για τις ιστορίες που επαναλαμβάνονται σαν κωμωδίες. Παρόντες και απόντες ψάχναμε το νέο Πολυτεχνείο έχοντας στα χείλια μας το σύνθημα “ένα δύο τρία εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία” .

Νομίσαμε πως η ώρα μας ήρθε επιτέλους στις καταλήψεις για το νόμο 815, όμως ούτε τότε εμφανίστηκαν τα τανκς για να συγκρουστούμε. Τότε ήταν μάλλον που νιώσαμε για μια μόνη φορά νικητές-οι ήττες είχαν αρχίσει να κουράζουν. Μαζεύαμε σιγά-σιγά και ένας-ένας τα πανό και τις σημαίες μας έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι η ιστορία θα μας δώσει μία ακόμη ευκαιρία.

Σήμερα γίναμε η γενιά των ενσωματωμένων ,η γενιά των βολεμένων και του εύκολου κέρδους.Κάναμε λάθη.

Λάθη που θα πληρώσουν οι επόμενες γενιές σαν το προπατορικό αμάρτημα. Θα πληρώσουν για δικές μας αμαρτίες χωρίς να έχουν φταίξει.

Μια συγνώμη δεν αρκεί αλλά είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω αφού ανήκω σ΄αυτήν την γενιά.
Από τον Λάμπη (ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ)


Λάμπη,
Έχεις δίκιο, γεννήθηκες αργά. Κάποιοι τυχεροί, είχαμε έρθει στον κόσμο λίγο πριν. Και ζήσαμε πολλά. Στις παιδικές μας θύμησες ο απόηχος του Εμφυλίου. Γνωρίσαμε τον κόσμο στην δεκαετία του εξήντα. Χωρίς τηλεόραση, αλλά με πολύ ραδιόφωνο.
Ναι Λάμπη, ζήλεψε, που δεν έζησες συνειδητά αυτή την δεκαετία. Τα δέκα χρόνια που θα άλλαζαν την ανθρωπότητα. Ρεύματα και ανατροπές. Κοινωνικές, φιλοσοφικές, καλλιτεχνικές. Μεγάλα βήματα στην ιστορία. Και ολόκληρος ο κόσμος να ονειρεύεται ένα αύριο διαφορετικό από το χθές.
Και στην μικρή μας χώρα τι ζήσαμε! Χωρίς να το καταλάβουμε,μέσα από πολλά δυσεξήγητα γεγονότα, βρεθήκαμε ενωμένοι και φιμωμένοι στο τέλος της δεκαετίας, κάτω από την μπότα της δικτατορίας..
Η καθημερινότητά μας ζυμωμένη με δράση. Κοινωνικές ή καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που κατέληγαν σε αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις. Κυνηγητά, γκλομπς, ξυλοδαρμοί.
Τι χρονιά το 73!
Η Νομική,το Βέλος του Ναυτικού,το Αθήναιον με το Μεγάλο μας Τσίρκο.
Η Αθήνα μια μικρή πόλη. Αλλά και ένα καζάνι που έβραζε. Ο Μαρκεζίνης είχε περιορίσει κάπως τα αυστηρά μέτρα της Χούντας. Όλοι στους δρόμους. Διαμαρτυρία,διεκδίκηση,συμπαράσταση,περιέργεια,συνήθεια.
Και τι μήνας ο Νοέμβρης!
Το μνημόσυνο του Γέρου στο Πρώτο Νεκροταφείο ήταν η αρχή. Ήμουν εκεί με ένα δικό μας αγαπημένο άνθρωπο και φίλο. Τον Γιάννη Οικονομόπουλο, που έδωσε πολλά και δεν πήρε τίποτα. Σε αντίθεση με πολλούς, που εισέπραξαν με το παραπάνω τα γραμμάτια.
Σκηνές και εικόνες ανακατεμένες στο μυαλό μου, αναμνήσεις μετά από τριάντα επτά χρόνια. Ο ταξιτζής να βρίζει για την κίνηση. Κοπέλα μου έχουν μαζευτεί στο Πολυτεχνείο. Έπρεπε να πάμε κάτω, να δούμε τι συμβαίνει. Κολλημένα πρόσωπα στα τζάμια του αυτοκινήτου να λένε. Το ραδιόφωνο στους 1050. Φοιτητές, αστυνομία, προβοκάτορες και πολύς κόσμος. Από όλο το λεκανοπέδιο.Δυόμισι μέρες κυνηγητό. Κλέφτες και αστυνόμοι.. Από την Κάνιγγος στο Πολυτεχνείο και από το Πολυτεχνείο στην Κάνιγγος. Το βράδυ της Παρασκευής τα πράγματα αγρίεψαν. Τα τανκς να κατεβαίνουν την Αλεξάνδρας και την Μουστοξύδη. Ο κόσμος να προσπαθεί να στήσει οδοφράγματα με τα αυτοκίνητα του γείτονα. Οι ταράτσες των δημοσίων κτιρίων με ελεύθερους σκοπευτές.Πόρτες σπιτιών και γραφείων άνοιγαν για να υποδεχθούν κυνηγημένους αγνώστους. Οι φήμες να οργιάζουν. Πυροβολισμοί, σειρήνες ασθενοφόρων, τραυματίες με το χέρι υψωμένο στο σήμα της νίκης. Όλοι ήμασταν μεθυσμένοι από αυτό που ζούσαμε. Ο φόβος, λέξη άγνωστη. Χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι γινόμασταν πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι ενός κορυφαίου δράματος της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Μεγάλες στιγμές για την ζωή ενός μέσου ανθρώπου.
Αλλά ο λαός λέει, "τα στερνά νικούν τα πρώτα" και έχει δίκιο.
Πήγα στην πρώτη επέτειο. Μικροί, μεγάλοι,επιφανείς και αφανείς,λόγοι, φωτογραφίες, αναμνηστικά, μαλλί της γριάς, ψητά καλαμπόκια. Δεν ξαναπήγα από τότε.
Τριάντα επτά χρόνια μετά αναρωτιέμαι.Τι διαφορετικό έκανε η γενιά του Πολυτεχνείου από την γενιά της Μεταπολίτευσης;
Τριάντα επτά χρόνια μετά και ακόμη η ματωμένη σημαία- σύμβολο, βρίσκεται στα γραφεία της ΠΑΣΠ.
Τριάντα επτά χρόνια μετά, ο κόσμος φοβισμένος,απελπισμένος, η εθνική περηφάνια λέξη άγνωστη, η εθνική ομοψυχία πάει περίπατο και στο Ναό της Δημοκρατίας να κονταροχτυπιούνται για τις ευθύνες του Βατοπεδίου.
Αυτό λοιπόν ήταν το ζητούμενο;
Γι'αυτό σκοτώθηκαν άνθρωποι; Γι'αυτό αγωνίστηκαν; Αυτό ονειρευτήκαμε;
Και η αλήθεια κρυμμένη στους στίχους του ποιητή.
… τόσος πόνος, τόση ζωή, πήγαν στην Άβυσσο
Για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους δημότες του Δήμου Ερμιονίδας

που με την ψήφο τους με εξέλεξαν δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Ερμιονίδας.

Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους πολίτες του Κρανιδίου που με στήριξαν με το παραπάνω σε αυτήν την εκλογή μου υποσχόμενος, τόσο σε αυτούς όσο και σε όλους τους δημότες της Ερμιονίδας, ότι θα είμαι πάντα δίπλα τους σε αυτήν μας την πορεία για το καλό και την πρόοδο του τόπου μας.

Με εκτίμηση
Πασαλάρης Παντελής
Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ερμιονίδας.

Σας ευχαριστώ ολόψυχα που με τιμήσατε με την ψήφο σας! Θα προσπαθήσω πραγματικά να φανώ αντάξια των προσδοκιών σας.

Σας καλώ όλους να συμμετέχετε ενεργά σε αυτή την προσπάθεια!!

Δήμητρα Μονά

Κοινοτική  Σύμβουλος

Κρανιδίου

Πρόσω ολοταχώς!!!!!!!!!!!!

Να είμαστε πάλι εδώ.

Μετά από πέντε ημέρες σιωπής. Ημέρες πολύ γεμάτες. Με προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά. Με συζητήσεις, τηλεφωνήματα, συναντήσεις, αναλύσεις και εκτιμήσεις. Που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Και μέσα σε όλα τα εγγόνια μου. Ψηφίσαμε μαζί με τον Φωκίωνα. Που κοίταζε περίεργα το παραβάν. Νόμισε ότι ήταν κουκλοθέατρο.

Α! ήταν και η γιορτή μου. Ως πάνω από το αυλάκι Αγγελική, γιορτάζω με τους Ταξιάρχες. Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας. Αυτούς που μιλήσαμε και αυτούς που δεν μπορέσατε να επικοινωνήσετε μαζί μου. Ακόμη ευχαριστώ φίλους και φίλες, που με σκέφθηκαν, αλλά δεν μου τηλεφώνησαν. Γιατί είναι πικραμένοι ή αγανακτισμένοι μαζί μου. Τι να κάνουμε αγαπητοί μου; Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι, πάντα, στην ίδια πλευρά. Ο κάθε ένας έχει το δικό του σημείο αναφοράς και πράττει αναλόγως. Εμένα πρώτα  από όλα, με ενδιαφέρει, πώς με βλέπει ο πρωινός καθρέφτης. Οι αρχές μου, τα πιστεύω μου. Ότι μου φύτεψαν με την στάση και συμπεριφορά τους οι γονείς μου και ότι διαμόρφωσα μέσα  από τις εμπειρίες μου.

Θα έχουμε πολλά να πούμε και να γράψουμε.

Παρακαλώ όμως, κάποιους "φίλους ή ομάδες":  Nα σταματήσει η ανώνυμη, πλάγια και με ψέματα επίθεση, τόσο σε μένα όσο και στο έτερον ήμισυ. Δεν θα ήθελα να γυρίσω σελίδες και να φθάσω στην αρχή. Είκοσι χρόνια πίσω. Και να μπλέξω προσωπικά (που όπως βλέπετε δεν τα αγγίζω), γιατί αυτό δεν βοηθάει κανένα και θα "ξεκατινιαστούμε".  Όμως γνωρίζετε πολύ καλά, και θυμάμαι, και αρχείο κρατάω.

Έτσι λοιπόν, παρακαλώ, όποιος ενδιαφέρεται ή έχει απορίες, όνομα και επώνυμο.

Ας είναι...........

Τα συγχαρητήριά μου,

πρώτα από όλα, στον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο. 
Πιστεύω, ότι αγαπάει τον τόπο. Ελπίζω, ότι το αποτέλεσμα του 2006 τον έχει κάνει σοφότερο.

Σε όλους τους εκλεγέντες συμβούλους. Πλειοψηφίας και μειοψηφίας.
Ο ρόλος του καθενός είναι σημαντικός, σε όποια πλευρά του τραπεζιού κι αν κάθεται. Αρκεί να θυμάται ότι εκεί, τον έστειλαν οι πολίτες. Για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και οι πολίτες θα τον κρίνουν πάλι στο τέλος.

Στις γυναίκες
του νέου δημοτικού συμβουλίου. Εσείς, καλύτερα από τους άνδρες ,γνωρίζετε από νοικοκυριό. Εφαρμόστε το και στον νέο σας ρόλο. Και θα πετύχετε.

Ιδιαίτερα όμως, στους καινούργιους ανθρώπους στα νέα παιδιά.
Η συμμετοχή τους με την ορμή, την ζωντάνια, την φρεσκάδα τους, έδωσαν άλλο ύφος στον προεκλογικό αγώνα. 
Τώρα, είναι οι μόνοι που αισθάνονται άβολα και φοβισμένα. Ειδικά της πλειοψηφίας. Που θα κληθούν να διοικήσουν.

Άμυ, Παντελήδες, Αργύρη, Βαγγέλη, Γεωργία, Μανώλη, Απόστολε, μην ανησυχείτε. Να αγαπάτε, να νοιάζεστε και να ενδιαφέρεστε για τους ανθρώπους. Και να σέβεστε τους νόμους. Όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Να είστε σίγουροι ότι με γνώμονα μόνον αυτά, στο τέλος της θητείας σας, θα εξακολουθείτε να κοιτάζετε τον δημότη στα μάτια, με το κεφάλι ψηλά.

Όσοι δεν εκλεχθήκατε μην το βάζετε κάτω. Το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι άδικο. Τα κριτήρια της επιλογής είναι πολλά και ανθρώπινα.

Αλλά αυτή είναι η «Δημοκρατία». Και μέσα από αυτήν, θα πρέπει όλοι να υπηρετήσουμε το ΚΟΙΝΟ συμφέρον. 

Ο «Καλλικράτης» και ο τόπος, μας χρειάζεται όλους. 

Καλή δύναμη λοιπόν, καλό κουράγιο, σηκώστε τα μανίκια, το βλέμμα στο αύριο και .........

Πρόσω ολοταχώς!!!!!!!!!!!!

Κύκνειο άσμα.................

Σήμερα στον δήμο Κρανιδίου συνέβησαν τα εξής εκπληκτικά:
Ο  Δήμαρχος κ.Σφυρής κάλεσε στη μία το μεσημέρι ΟΛΟΥΣ τους δημοτικούς υπαλλήλους και τους είπε επιγραμματικά:
"Οι δημοτικοί υπάλληλοι πρέπει να  εξυπηρετούν τους δημότες.Μην ασχοληθείτε με τις δημοτικές εκλογές και την Δευτέρα θα είμαστε πάλι εδώ να τα πούμε." 
Και κήρυξε την λήξη της συγκέντρωσης.
Αυτά τα ολίγα, περιεκτικά,με ουσία και νόημα.
Και αναρωτιέμαι:
Υπεγράφη προεδρικό διάταγμα, ήρθε καμιά εγκύκλιος,τι ακριβώς έγινε;
Πολύ απλό:
Μέτρησε τους δημοτικούς υπαλλήλους που παρευρίσκονταν στην ομιλία του Καμιζή στο Κρανίδι και ξύπνησε μέσα του ο Στάλιν.
Και την Δευτέρα στη Σιβηρία στα Γκουλάγκ.
ΕΞΟΡΙΑ.
Λάθος κ.Δήμαρχε,όχι μόνον να μην ασχολούνται, αλλά να τους απαγορεύσετε και να ψηφίσουν.Γιατί τέσσερα χρόνια είστε εκεί και συγκρίνουν.Και τους στείλατε όλους απέναντι.Με ελάχιστες εξαιρέσεις για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας. Τα παιδιά των STAGE ή τους συμβασιούχους που ταλαιπωρούνται στο εκλογικό σας κέντρο.Που τους κρατάτε ομήρους και τους τάζετε ότι θα τους μονιμοποιήσετε.
Στο χωριό μου λένε ότι το γαϊδούρι πριν πεθάνει κλωτσάει. Τις τελευταίες μέρες διαπιστώνουμε  ότι αυτή η συνήθεια έχει μεταφερθεί και στους ανθρώπους. Οι κλωτσιές  εκδηλώνονται ως εξαναγκασμοί ,απειλές και εκβιασμοί.
Αυτό που συνέβη όμως σήμερα, δεν έχει όμοιό του στα Πολιτικά Χρονικά της Ερμιονίδας. 
Κε Δήμαρχε,ήρθαμε στο Κρανίδι από αλλού, όπως και πολλοί άλλοι. Οι ντόπιοι μας αγάπησαν και μας τίμησαν.Στην κοινωνική, επαγγελματική αλλά και πολιτική μας δράση.
Σίγουρα ποτέ δεν τους αγαπήσατε, αλλά οφείλετε να τους σεβασθείτε.
Αλλά κε Δήμαρχε,
Πάλι σας βρίσκω αδιάβαστο με τον νόμο. Η απειλή σε δημόσιο υπάλληλο αποτελεί αδίκημα. Και μάλιστα σπουδαίο.
Προσέξτε λοιπόν, μήπως από Δευτέρα ,το μόνο που θα σας σώσει, είναι η ΑΥΤΟΕΞΟΡΙΑ.  

"Το ταμείον είναι μείον".

Διαβάσαμε ότι ο Δήμαρχος Κρανιδίου κ.Σφυρής στην Ερμιόνη χθες,είπε ότι το χρηματικό πλεόνασμα του Δήμου Κρανιδίου υπερβαίνει τα 2.500.000 ευρώ.
Θα παρακαλούσα σήμερα στο Κρανίδι να μας τεκμηριώσει αυτόν τον αριθμό.
Για να μην κάνει ton κόπο, τον πληροφορούμε ότι σήμερα το ταμειακό υπόλοιπο είναι 800.000 ευρώ.
Οι μηνιαίες τακτικές επιχορηγήσεις 120.000 ευρώ, αναλογούν στη μισθοδοσία του Προσωπικού.
Τα δημοτικά τέλη (ΔΕΗ) 80.000 ευρώ ανά τετράμηνο,αποδίδονται στον εργολάβο για την καθαριότητα.
Εκκρεμούν για πληρωμή, εκτός από πολλά άλλα και όλα τα έργα που γίνονται τις τελευταίες ημέρες. Τσιμεντοστρώσεις, ασφαλτοστρώσεις,γήπεδα και γηπεδάκια και άλλα πολλά. Έργα, που άλλους σκοπούς εξυπηρετούν και θα γίνονται μέχρι την Κυριακή το απόγευμα. Το ύψος όλων αυτών υπερβαίνει το 1.200.000 ευρώ.
Σύμφωνα με την αριθμητική που όλοι διδαχθήκαμε στο Δημοτικό, κάνοντας πρόσθεση και αφαίρεση,

"το Ταμείον την 31η Δεκαμβρίου 2010 είναι μείον".

Και όχι μόνον του Δήμου, αλλά και της ΔΕΥΑΚ και των Δημοτικών επιχειρήσεων. Πολύ μείον.
Προκαλούμε τον κ.Σφυρή και τον ρωτάμε: Πως προκύπτουν τα 2.500.000 ευρώ;
Αν δεν μας απαντήσει θα είναι ή άσχετος και χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα ή θα μας λέει ψέμματα. Ή και τα δύο.

Προφητικό

26-10-2008

Συνδημότισσες, συνδημότες. Φίλες και φίλοι

Εγώ έπαψα από καιρό να είμαι μέλος αυτού του πληρώματος.

Ακολουθώ το όραμα. Αφοσιωμένη σε αξίες. Πιστή στην εντολή σας.

Παρούσα. Μάχιμη. Αδιαπραγμάτευτη.

Για τη διαφάνεια. Τη νομιμότητα. Τη συμμετοχή.

Αυτή είναι η δική μου πυξίδα. Χωρίς παρεκκλίσεις. Χωρίς εκπτώσεις.

Αναλαμβάνω ακέραια τις ευθύνες μου.  

Ξεκινώ μια νέα πορεία που δεν είναι μοναχική.

Όλοι μαζί θα κάνουμε την υπέρβασή μας

Για να κάνουμε το επιθυμητό άλμα στο μέλλον.

Για να αλλάξουμε εμείς τον Δήμο.

Έργα Σφυρή και Δ.Ε.Υ.Α.Κ................

Τείχη

Τέσσερα χρόνια πριν, πιστέψαμε ότι η "ευαισθησία" του αρχιτέκτονα και η ευθύνη του δημάρχου Δημήτρη Σφυρή θα αποτελούσε εγγύηση για την προστασία και ανάδειξη των παραδοσιακών και διατηρητέων κτισμάτων στο Κρανίδι.Εισπράξαμε μόνο την αδιαφορία, που είχε σαν αποτέλεσμα την ανάκληση της απόφασης ένταξης της Πράξης "Μελέτη κήρυξης παραδοσιακού οικισμού Κρανιδίου",(3-11-2008,αρ.πρωτ.10368/2008). 
Δεν περιμέναμε όμως να συνεργήσει στην φθορά και καταστροφή του μοναδικού βοτσαλωτού πεζοδρομίου στο Κρανίδι, που βρίσκεται μπροστά από το μοναδικό διατηρητέο κτίσμα στο Κρανίδι, και  κατασκευάσθηκε το 1884.
Ασφαλώς δεν έχουμε απαίτηση από τους συνεργάτες του δημάρχου και συνεργούς στην παραπάνω πράξη.
Τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΚ ενδιαφέρουν τα κουκιά.Τον αντιδήμαρχο τα κουκιά και πως θα χαρακτηρίσει και το δικό του ακίνητο.
Ας μάθουμε όμως τα κίνητρα του "ευαίσθητου"δημάρχου.

Όραμα Σφυρή,Έργο Σφυρή...................